Radzimy sobie w taki sposób, że po prostu sobie nie radzimy. Klasa średnia na warszawskim rynku mieszkaniowym

Temat mieszkalnictwa w ostatnich latach zajmuje wysokie miejsce w debacie publicznej w Polsce. Kluczowym diagnozowanym problemem jest deficyt dostępnych cenowo mieszkań, w szczególności w największych miastach w kraju, w tym w Warszawie. Trudności ze znalezieniem własnego lokum to problem już nie tylko grup najmniej zarabiających, lecz również części klasy średniej. Niniejszy artykuł ma na celu zweryfikowanie powyższego przekonania. Główne pytanie badawcze dotyczy tego, w jaki sposób przedstawiciele miejskiej klasy średniej radzą sobie ze zmniejszającą się dostępnością mieszkaniową w miastach. Opierając się na teorii klas społecznych Pierre’a Bourdieu oraz jej reinterpretacji na gruncie polskim, klasa średnia definiowana jest przez odniesienie do trzech kapitałów: ekonomicznego, kulturowego i społecznego. Bazując na 10 wywiadach biograficznych zrealizowanych w Warszawie, autorka przeanalizowała trzy obszary: mobilizacji kapitału społecznego, zarządzania kapitałem ekonomicznym oraz przemian aspiracji i wzorców konsumpcji. Potwierdziła tezę o rosnącym znaczeniu własności nieruchomości i lokalizacji mieszkaniowej dla klasy średniej, pokazując, jak wartości z nimi związane są negocjowane w sytuacji malejącej dostępności mieszkaniowej.